سراج
فرهنگي اجتماعي خانواده
چهار شنبه 22 شهريور 1391برچسب:, :: 20:26 :: نويسنده : هانيه
از هر زاویه ای که به منظره عالم و آفریده های هستی مینگرم جز شگفتی و اعجاز چیز دیگری نمی بینم... آنچه در اطرافم میبینم مصادیقی از قدرت... عظمت ... رحمت ... و بزرگی خدای مهربانم است. حال میخواهم به این ذات مقدس نزدیک تر شوم و به معشوق واقعیم به این جایگاه والا برسم ... نماز ... بهترین و زیباترین عبادت ... وقتی که من ... امید ... بنده ی کوچک خداوند ... خدا را پرستش و ستایش میکنم وسر بر آستانه ی پروردگار خودم می گذارم بر ناچیزی ... حقارت... و بندگی خودم اعتراف میکنم وانسان هایی که به نماز می ایستند هر کدام به اندازه توجه و درکشان به خدا نماز را به پا میدارند فکر میکنم زمان خواندن نماز که میشود این لحظه است که خداوند روبه فرشتگانش میکند و به آنها خطاب میکند که نظاره کنید درک و فهم مخلوقم را ... وهمین جاست که خداوند مهربان لطف بیکرانش را نثار بندگانش میکند ... نظرات شما عزیزان:
آخرین مطالب پيوندها
تبادل
لینک هوشمند
|
||
|