سراج
فرهنگي اجتماعي خانواده
شنبه 2 دی 1391برچسب:, :: 12:37 :: نويسنده : هانيه خدایا، مرا ببخش! به خاطر همه لحظه هایی که به یاد تو نبوده ام! به خاطر همه سجده هایی که زود سر از مهر برداشتم . به خاطر همه درهایی که کوبیده ام و خانه تو نبوده اند . به خاطر همه حاجاتی که از غیر تو خواسته ام . به خاطر همه وعده هایی که تو دادی و من باور نکردم . به خاطر همه آنچه به خاطر سعادت من از من خواستی و من اعتماد نداشتم . به خاطر همه آنچه خواستی به من بفهمانی و من نفهمیدم . به خاطر همه نعمتهایت که شکر نکرده ام . به خاطر همه مهربانی هایت که با گناه پاسخ داده ام . به خاطر همه چشم پوشی هایت که سوء استفاده کرده و گستاخ تر شده ام . به خاطر همه آنچه در راه من خرج کرده ای و من هیچ در راه تو خرج نکرده ام . به خاطر … مرا ببخش! نه به خاطر آنکه من لیاقت بخشیده شدن دارم; به خاطر اینکه تو شایسته بخشیدنی! نه به خاطر آنکه گناهان من بخشودنی هستند; به خاطر «آن که » گناهان من اول او را اذیت می کند! به خاطر «آن که » گناهان من، غربت و آوارگی و غیبت او را تمدید می کند! به خاطر اینکه تو اهل عفو و مغفرتی و گذشت کار توست نه به خاطر اینکه من خوب شده ام; به خاطر اینکه تو خوبی! نه به خاطر آنکه مرا خوشحال کنی به خاطر اینکه پیامبرت و اولیاء تو، خوشحال شوند! مرا ببخش، نه به خاطر من! به خاطر «آن که » گناهان من اول او را اذیت می کند! به خاطر «آن که » گناهان من، غربت و آوارگی و غیبت او را تمدید می کند! به خاطر «آن که » هر هفته پرونده اعمال مرا به دست او می دهند! به خاطر «آن که » این بار نمی داند با چه رویی پیش تو شفاعت مرا کند! به خاطر «آن که » قرار است بر زمین آقایی و سروری کند و گناهان من مانع این کار شده اند! به خاطر «آن که » دوستش داری و او تو را دوست دارد!
به خاطر «آن که » ناراحتی او ناراحتی توست و خوشحالی او خوشحالی تو! نظرات شما عزیزان:
آخرین مطالب پيوندها
تبادل
لینک هوشمند
|
||
|