زندگی مثل کلاس ریاضی است که باید در آن شادیها را جمع کرد، کینه ها را تفریق نمود، محبتها را ضرب و مهربانی را

تقسیم کرد.

باید با محاسبه محیط زندگی و مساحت عمر، شکل مناسبی به شخصیت خود داد.

باید مرکز دایره حیات را یک انتخاب خوب قرار داد.

باید بیش از سطح، به عمق اندیشید تا حجم معنویت زیاد شود.

زاویه دید را باز کنیم و در «خط مستقیم» به موازات حق حرکت کنیم تا هندسه وجودمان آشفته نشود.

باید حساب عمرمان را داشته باشیم تا آدم «حسابی» شویم.

اگر هندسه زندگی را خوب حساب کنیم «مهندس» هستیم.

بیایید با قلم عشق و ایمان، دایره تلاش و مجاهدت را بر محور «ولایت» ترسیم کنیم و محیط زندگی را به صحنه  تبلور

تعهد و عمل به تکلیف، مبدل سازیم.